Άγνωστο πότε και πώς, Η παλαιότερη γραπτή μαρτυρία για το ναό μας μεταφέρει στις 7 Ιουνίου 1511, όπου οι τότε ιδιοκτήτες, Αικατερίνη Καναλιάταινα, παπα καλο Ιωάννης Μίξης και Αντώνιος Καβάς, παραχωρούν τους ναούς των Αγίου Προκοπίου και Αγίου Βασιλείου στον ιερέα Αθανάσιο Μωραΐτη από το χωριό της Καμάρας. Οι μεταξύ των ιδιοκτητών συγγενικές σχέσεις και η συνιδιοκτησία τους και σε άλλους ναούς της περιοχής (Άγ. Νικόλαος στο Βιρό, Αγ. Ιωάννης στην Καμάρα) αφήνουν περιθώρια να εικάσουμε ότι οι δύο ναοί ανήκαν πριν το 15ο αι. στον Βασίλειο Μίξη.οι δύο εκκλησίες περιέρχονται στην οικογένεια Σκιαδόπουλου. Επιγραφή στον παλαιό ναό του Αγίου Προκοπίου μιλούν για ανακαίνιση το 1521 ή το 1591 από τους Βασίλειο και ιερέα Χριστόδουλο Σκιαδόπουλο. Πάντως, το 1589 οι δύο ναοί λειτουργούνται από τον παπα Ιωάννη Καλούλη από το γειτονικό χωριό των Κυνοπιαστών.
Το 1683 κηρύσσεται αφορισμός από το Μέγα Πρωτοπαππά Κέρκυρας για τον εντοπισμό των περιουσιακών στοιχείων. Με διαθήκη του (1725) ο Βασίλης Σκιαδόπουλος κληροδοτεί τους δύο ναούς στο γιο του ιερέα Χριστόδουλο Σκιαδόπουλο, ο οποίος απεβίωσε το 1754 σε ηλικία 94 ετών. Έκτοτε, η ιδιοκτησία των ναών περιήλθε στους κληρονόμους του, άλλοι εκ των οποίων κατοικούσαν στο χωριό των Ψωραραίων (παλιά ονομασία του χωριού Αγ. Προκόπιος), άλλοι στο χωριό των Βαρυπατάδων. Λίγα χρόνια αργότερα φαίνεται πως ξέσπασε διαμάχη ανάμεσα στους δύο κλάδους της οικογένειας, που κατέληξαν στον εμπρησμό (1883) του ναού.
Μετά την καταστροφή του ναού ο Παύλος Σκιαδόπουλος μαζί με τον εφημέριο του ναού, αλλά και όλους τους χωριανούς, αγωνίσθηκαν για την ανοικοδόμηση της εκκλησίας. Το 1910 ξεκινούν οι εργασίες για την κατασκευή πυργωτού κωδωνοστασίου, που ολοκληρώνονται το 1918-19. Δέκα χρόνια αργότερα εκδίδεται δικαστική απόφαση, με την οποία περιέρχεται ο ναός στην ενορία του χωριού. Το 1931 ξεκινά η αρχιτεκτονική μελέτη από τον αρχιτέκτονα Σπυρίδωνα Τηλιγάδη για την ανέγερση νέου μεγαλύτερου ναού στη θέση του παλαιού. Την ίδια χρονιά δωρίζεται τμήμα της κνήμης του Αγίου. Οι εργασίες συνεχίζονται πυρετωδώς και σ' αυτές μετέχουν με προσφορά εργασίες (τζουρνάδες), χρημάτων ή είδος (π.χ. πέτρα από τη γειτονική ιδιοκτησία Φραγκίσκου Καρύδη) όλοι οι κάτοικοι του χωριού. Το ίδιο χωριό μετονομάζεται το 1936 σε Άγιο Προκόπιο.
Σύμβολο ομόνοιας και απτή απόδειξη της αγαστής συνεργασίας των κατοίκων του χωριού αποτέλεσε σταθμό στην ιστορία του, δίνοντας σ' αυτό ακόμη και το όνομά του.
Σύμβολο ομόνοιας και απτή απόδειξη της αγαστής συνεργασίας των κατοίκων του χωριού αποτέλεσε σταθμό στην ιστορία του, δίνοντας σ' αυτό ακόμη και το όνομά του.